Öksüz hikayeler anlat bana

Kimsenin henüz dinlemediği,

Merak etmediği,

Seslendirilmemiş hikayeler.

Henüz yazılmamış,

Kimsece doğurulmamış,

Gecikmiş hikayeler.

Ve eski. 

Siyah beyaz.

Öyle anlat ki 

Kendi bulsun renklerini o hikaye,

Ve sahibini.

Öyle anlat ki 

Kemikleşmiş kimsesizliğinden kurtulsun,

Ve yüzyıllık uykusundan.

Öyle anlat ki

Öylece dinleyeyim... 

Zümrüd-ü Anka

Ben giderim, durmaz elimde kayıp düşecek hiçbir sevinç. Severim alabildiğine yeri geldiğinde. Kayıp düşmeyeceğini bildiysem. İşte o an ederim henüz söylenmemiş tüm yeminleri. Birer birer her sözü veririm.
Gözüm kapalı. 
Gönlüm tam da tersi. Aydınlık bir yol çizilmiş uzunca. Ucunu göremiyorum henüz. Belki üç vakte kadar dedikleri budur. Üç vakit öncesi burası. Sonrası?... 
Sonrasını düşünmek zorunda mıyız? 
Yarını düşünürken kaçırdığın o an ne olacak? 
Dünde bıraktığın o sevgi seni nerede yakalayabilir? 
O mutluluk, harcadıkların. Usulca fark etmediklerin. Bir de sadece o ana hasredildiyse hem.
Ben giderim dedim. 
Işık var ise severim de. 
Gözüm kapalı. 
Bazen görmemek gerekir. Uzakta tutmak. 
Kısaca uzaktakini sevmek ismi. 
Severim, sualsiz. 
Severim de, yine de durmaz kalbimde yakıp savuracak hiçbir ateş. Yakıp kavurmasına razı gelirim ama savurmasına değil. Ötelenmiş heveslerimin yıkılması pahasına. 
Sadece yakacaksa yanarım yine, kabul; lakin geriye kalan saf kül olacaksa yıkılsın. Yerle yeksan olsun o ötedekiler...
Gideyim ben de, en başta söylediğim gibi... 
Zira küllerinden doğabilen, bir tek Zümrüd-ü Anka. 
Ve de sadece masallarda...

Sevmeyi seviyorum. Ama en çok sevmeyi. Avucumdaki mutluluk kırıntılarının toprağıdır sevmek. Toprağı görünce tohuma dönüşür her biri. Öyle ki yeşermek için kavuşmayı bile beklemez. Sürgün verir. Boy verir gökyüzüne ben sevdikçe. Hayat bulur, can bulur. Yağmura ihtiyacı yoktur, beklemez. Bulutlara ulaşır ve alır istediği her ne ise. İşte, mutluluk. Sever mutluluk, sevilir. Sevdirir mutluluk. Sevilmeyi de bilir, sevdirmeyi de. Ama en çok sevmeyi. En çok sevmeyi bilir mutluluk. Çünkü sevmek için hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Yüksek ritmlerle atan bir kalpte yeşermesi yeterdir. O kalp sevdikçe, o beslenir; o beslendikçe o kalp daha bir sever. Daha çok. En çok sever. Benim gibi. Ben de çok severim. Seviyorum. Ama en çok sevmeyi...