Kaynağı belirsiz de olsa küçük mutluluklarla tamamlandı bazen eksik yanlarım. Solgunluklarım, suskunluklarım, saklı anlarda zuhur eden hallerle erdi yokluğuna. O haller ki anlamlandıramadıklarımla boğuşurken tutup yakasından bildirdi ya hadlerini bir bir, daha  ne istenir ki üzerine. Sevinilir, sevilir. Dahası yetinilir de tekrarı olacaksa. Vücut bulsa da yakalayıp muhafaza etsem, ihtiyaç olan zamanlar için. Sonra çıkarsam kutusundan ve desem ki "Göster bakalım hünerini de kurtar beni bu dehlizden." 

Hayali bir kahraman yaratma çabasındayım. E, bir kahramanı yoksa insanın şu karmaşık döngüde, zihnin derinliklerinde arıyor insan da haliyle...

Bir kahramanı olmalı insanın, evet olmalı...