18 Kasım 2011 Cuma
15 Kasım 2011 Salı
Defterler
En büyük tutkularımdan biri defterlerdir. Bu yüzden zaman zaman ziyaret ederim bulundukları mekanları. Oralarda zaman geçirmek, defterin kokusunu duymak büyük keyif verir bana.
Belli sayıda kağıdın ciltlenerek bir araya getirilmesinden daha öte bir şeydir defterler benim için. Hayatımı kayıt altında tutmamı sağlayan, sayfalarına işlediklerimle her geçen gün biraz daha benleşen ve sıradan bir kağıt yığını olmaktan çıkan büyülü sayfalar kompozisyonudur.
Bir defterin sayfaları doldukça kendimi daha işe yarar ve güçlü hissederim. Zihnimde hapsolmuş fikirleri gün ışığına çıkardıkça rahatlarım. Dimağımdaki düşünce yığınları sağ kolumun rotasında kağıda akarken başka fikirlere yer açılıyormuş gibi gelir bana. Kağıda aktarmadıkça sanki aynı şeyleri düşünüyormuşum, ilerlemiyormuşum gibidir. Bir çember oluşturuyormuşum gibi...
Yazdıkça rahatlayanlar vardır ya hani. İşte ben de onlardanım bu sebepten. Bir de, "düşünmek" için "beyin jimnastiğidir" derler ya ben de "yazmak" için "fikir jimnastiğidir" diyorum. Çünkü düşündüklerimi yazarken kimi zaman şekil değiştirdiklerini görüyorum. Farklı anlamlar keşfediyorum. Kalemim adeta bağımsızlaşıyor benden. Şekilde görüldüğü üzere: Bakınız defterlerden bahsederken konu nereye geldi. Bu defa kalemim değil, parmaklarım bağımsızlaştı benden. Klavyenin üzerinde özgürlüklerini ilan ettiler :)
Defterler diyordum. Bir şey daha söyleyip konuyu kapatayım.
Bitirdiğim tek bir defterim var. Arada açıp bakıyorum kendisine. Nasıl büyümüşüm, neler düşünmüşüm, hangi mevsimlerde gezinmişim, hangi hislerin kapısını çalmış ve içeri girmişim; hangilerinin kapısından dönmüşüm içindeler. İthal sözleri kaydetmişim çoğunlukla. Şimdiki defterim daha özgün.
Belli sayıda kağıdın ciltlenerek bir araya getirilmesinden daha öte bir şeydir defterler benim için. Hayatımı kayıt altında tutmamı sağlayan, sayfalarına işlediklerimle her geçen gün biraz daha benleşen ve sıradan bir kağıt yığını olmaktan çıkan büyülü sayfalar kompozisyonudur.
Bir defterin sayfaları doldukça kendimi daha işe yarar ve güçlü hissederim. Zihnimde hapsolmuş fikirleri gün ışığına çıkardıkça rahatlarım. Dimağımdaki düşünce yığınları sağ kolumun rotasında kağıda akarken başka fikirlere yer açılıyormuş gibi gelir bana. Kağıda aktarmadıkça sanki aynı şeyleri düşünüyormuşum, ilerlemiyormuşum gibidir. Bir çember oluşturuyormuşum gibi...
Yazdıkça rahatlayanlar vardır ya hani. İşte ben de onlardanım bu sebepten. Bir de, "düşünmek" için "beyin jimnastiğidir" derler ya ben de "yazmak" için "fikir jimnastiğidir" diyorum. Çünkü düşündüklerimi yazarken kimi zaman şekil değiştirdiklerini görüyorum. Farklı anlamlar keşfediyorum. Kalemim adeta bağımsızlaşıyor benden. Şekilde görüldüğü üzere: Bakınız defterlerden bahsederken konu nereye geldi. Bu defa kalemim değil, parmaklarım bağımsızlaştı benden. Klavyenin üzerinde özgürlüklerini ilan ettiler :)
Defterler diyordum. Bir şey daha söyleyip konuyu kapatayım.
Bitirdiğim tek bir defterim var. Arada açıp bakıyorum kendisine. Nasıl büyümüşüm, neler düşünmüşüm, hangi mevsimlerde gezinmişim, hangi hislerin kapısını çalmış ve içeri girmişim; hangilerinin kapısından dönmüşüm içindeler. İthal sözleri kaydetmişim çoğunlukla. Şimdiki defterim daha özgün.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)