Ben en çok geceyi severim. Karanlığı. Zifiri karanlığı. Aydınlatılmamış dünyaları düşlerim. Yaşanmamışlıklar ve akmayan zaman. Gün yorar gönlümü kimi zaman. Çaresiz ve yoksul hissederim. Yitik. Yitirmiş. Başlamamış ne varsa aslında çoktan bitmiş. Anılar bile toplanmış... Ve gitmiş. Gönlümde körpe sevdalarım. Çalakalem yazdığım hikayelerim. Sözlerim. Hiçbirinin bir anlamı yok artık. Vazgeçtim sevemediklerimden, gidenlerimden. Gizlediklerimi açık ettim. Sırlarımı. Zihnimin esaretinde kaybolmuşları, kaybolmuşluklarımı dünyalarına iade ettim. Gitmelerine izin verdim. İzledim birer birer. Gidişlerini. Söyledim. Dilimde ne kaldıysa, aklımda ne varsa. Diyemeyeceklerim benimle değil artık. Dedim. Nihayet. Nihayet ışıksızlığımla yalnızım. Karanlıkla. Geceyle. Ben en çok geceyi severim. Karanlığı. Zifiri karanlığı. Sevdim...