Sevmeyle biterdi ruhumdaki her yorgunluk, zerrelerine iliştirilmiş her yenilgi kabuğuna çekilirdi. Sevdikçe, tütsülendikçe özlemle, yenilenirdi. Eski şımarıklığına kavuşurdu. Bu kez yok o bilindik şımarıklığım. Uslu, sakin, dingin bir ruh var üzerimde. Sevemiyorum onu, bu sen misin diyorum. Dil ucundaki cevabım: "Hayır, bu ben değilim..."